Έχω μία γνωστή μου η οποία ήτανε στην Αγγλία και πήγε να εκκλησιαστεί σε ένα Ναό. Γνωστή μου, την ξέρω.
Μέσα ο Ναός ήταν όλοι μασκοφορεμένοι. Αυτή πήγε έτσι, χωρίς την μάσκα της. Μόλις την είδε ο ιερέας απ’ την Ωραία Πύλη,
-Έξω. Έξω. Έξω.
Και όλοι οι άλλοι εκεί με ένα στόμα
-Έξω. Τί δουλειά έχεις εσύ εδώ χωρίς μάσκα.
Βγήκε η καημένη έξω. Αλλά σκέφτηκε, τουλάχιστον στο τέλος να μείνω για να κοινωνήσω. …Θα καθίσω έξω.
Πράγματι στο τέλος, που φωνάζει ο ιερέας Μετα φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε, καλό θεώρησε να προσέλθει και αυτή. Μόλις την είδε ο Ιερέας, με το Άγιο Δισκοπότηρο στο χέρι της λέει,
-Έξω, Έξω. Πώς τολμάς εσύ να μπαίνεις μέσα.
Βγήκε η καημένη έξω. Έβαλε τα κλάματα.
Και παρουσιάζονται δύο νεαροί. Της λένε.
-Γιατί κλαις;
Τους εξιστόρησε το γεγονός,
-Με βγάλαν έξω επειδή δεν φορούσα μάσκα.
-Μην στενοχωριέσαι, δεν είναι δικοί μας. Δεν είναι δικοί μας μην στενοχωριέσαι.
-Κι εσείς ποιοί είστε;
–Ο Ηλίας και ο Ενώχ.
Θα την πάρει την σκούπα ο Χριστός. Θα στείλει τον Ηλία. Δεν έχουμε πολύ καιρό ακόμα. Έτσι. Κάντε λίγη υπομονή. Θα τα καθαρίσει όλα ο Χριστός. Θα τα καθαρίσει. Κάντε υπομονή.
