«Χριστός Ανέστη»!
φωνάζουν και οι δέκα μαθητές, στους οποίους εμφανίζεται ο Κύριός μας, απουσιάζοντος τού Θωμά. Είναι ο μαθητής, ο οποίος μιαν ολόκληρη εβδομάδα ζούσε μέσα στην ταραχή και την αμφιβολία, μέσα στο δράμα της «καλής του απιστίας», όπως ψάλλει ο υμνωδός. Ήθελε να ερευνήσει, να δει με τα μάτια του, να αγγίξει με τα χέρια του, να πλησιάσει το σώμα του Χριστού, να ψηλαφήσει τις πληγές του και τότε να πεισθεί. Ήταν καλός ερευνητής, αναζητούσε την αλήθεια, αλλά προσπαθούσε να ερμηνεύσει ένα υπερφυσικό γεγονός με την λογική του και να το κατανοήσει με τις αισθήσεις του.
Αλλά η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ένα φυσικό γεγονός. Και όταν θέλουμε με την λογική να ερμηνεύσουμε τα μυστήρια του Θεού, πλανώμεθα και πολλές φορές οδηγούμεθα στην απιστία, στο σκοτάδι, στον όλεθρο και την καταστροφή. Γι' αυτό συγκαταβαίνει ο Κύριός μας και μετά από οκτώ ημέρες από την Ανάστασή Του, των θυρών κεκλεισμένων και των μαθητών όλων συγκεντρωμένων, παρόντος και του Θωμά, εμφανίζεται και προσκαλεί τον Θωμά να ψηλαφήσει, να δει, να διαπιστώσει πώς είναι Αναστημένος. Και εκείνος Τον βλέπει, Τον αναγνωρίζει και έκθαμβος, γεμάτος από βαθειά συγκίνηση και θερμή πίστη φωνάζει· «ο Κύριός μου και ο Θεός μου».

Θ. Θεοφυλάκτου