«Ως τέκνα φωτός περιπατείτε»,
μας παραγγέλλει και ο απ. Παύλος. Και εμείς κρατούμε την λαμπάδα αυτή, με το φυσικό φως, ως προτροπή και υπόμνηση πως και η δική μας ζωή πρέπει να είναι φωτεινή, να είναι λαμπρή, δίχως σκοτάδια. Και για να έχουμε φως πνευματικό, πρέπει να έχουμε τα μάτια της ψυχής ανοιχτά. Και η όραση της ψυχής είναι η ακράδαντη και ακλόνητη πίστη στον αναστημένο Χριστό. Διότι αν ο Χριστός δεν ανίστατο, θα έμενε στην Ιστορία ως ένας άνθρωπος, ίσως καλός και ενάρετος και φιλόσοφος, αλλά δεν θα ήταν ο Θεάνθρωπος. Ο Χριστός με την Ανάστασή Του απέδειξε ότι ήταν τέλειος άνθρωπος αλλά και τέλειος Θεός.
Αυτό το φως της Αναστάσεως, πρέπει να φωτίζει τα βήματα της ζωής μας. Αν έχουμε πίστη ζωντανή, πίστη θερμή, πίστη δυναμική, πίστη ακλόνητη, ορθόδοξη πίστη στον Χριστό, τότε μπορούμε να λέμε «Χριστός Ανέστη»!, και εφ' όσον ο Χριστός Ανέστη, και εμείς ανηγέρθημεν από τον μεγάλο ύπνο της αμαρτίας και βαδίζουμε εν καινότητι ζωής. Διακαινήσιμος ήταν η παρελθούσα εβδομάδα. Φωτισμένη και ανακαινισμένη πρέπει να είναι και η δική μας ζωή, για να μπορούμε να λέμε ότι και εμείς βγήκαμε μέσα από τα μνήματα της απιστίας και της αμαρτίας και κρατώντας το φως το αληθινό να ζούμε αυτό πού ομολογούμε στο τέλος της Θ. Λειτουργίας: «είδομεν το φώς το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον». Αναστηθήκαμε και εμείς μαζί με τον Χριστό, κρατούμε και εμείς το φως της πίστεως της Ορθοδόξου, και αγωνιζόμαστε να πολιτευόμαστε εν καινότητι ζωής, εν τη ελευθερία την οποία μας χάρισε ο Αναστάς Κύριός μας. Αυτόν προσκυνούμε, Αυτόν δοξάζουμε και Αυτόν θα υπηρετούμε με την βοήθεια και την χάρη Του, μέχρι και της τελευταίας μας αναπνοής.

Θ. Θεοφυλάκτου